Een vrouw heeft ook geen toestemming nodig van haar ouders om te huwen.













































































Verder kan een vrouw zelf haar huwelijkscontract onderhandelen en kan ze daarin allerhande bepalingen laten opnemen. Haar vermogen is in elk geval onschendbaar - er kan nooit beslag op gelegd worden door haar man.










De gelijkheid van man en vrouw binnen het huwelijk blijkt ook uit wat Islam zegt over seksualiteit, die in de Islam gereserveerd is voor binnen het huwelijk en die daarbinnen ook gereguleerd wordt. In de Islamitische samenlevingen heeft er overigens op seksualiteit nooit een taboe gerust. Seksualiteit wordt aanzien als één van de fysische basisbehoeften (naast eten en drinken). Het zijn ook deze drie behoeften waarvan muslims zich in de Ramadan onthouden van dageraad tot zonsondergang.
Een bevredigende seksuele relatie wordt als belangrijk aanzien voor een goed huwelijk. Dit geldt voor beide partners. Islam kent man en vrouw het recht op seksuele satisfactie toe. Juist omdat seksualiteit aanzien wordt als een van de fysische basisbehoeften, is het ontbreken van seksuele satisfactie zowel voor de man als voor de vrouw een geldige reden om te scheiden.

Daarnaast maakt Islam het voor mannen en vrouwen ook mogelijk aan gezinsplanning te doen. Uit ahadith blijkt dat de Profeet Mohammed ervan op de hoogte was dat sommigen in zijn gezelschap coïtus interruptus toepasten. Hij verbood hen dat niet. Op grond daarvan wordt in de Islam het gebruik van voorbehoedsmiddelen om aan gezinsplanning te doen toegestaan.






























































Er moet ook nog aangestipt worden dat Islam echtscheiding toestaat - ook voor vrouwen, al moedigt het model eerst verzoeningspogingen aan, onder meer door het inlassen van een afkoelingsperiode. In geval van conflicten in het huwelijk kunnen man en vrouw ook elk een vertegenwoordiger aanstellen (gewoonlijk een familielid), die dan met elkaar gaan praten om zo de weg te effenen voor het oplossen van het conflict. Wanneer verzoening niet mogelijk blijkt, is echtscheiding toegelaten. Talrijke verzen in de Koran en uitspraken van de Profeet handelen hierover. Zo kan een vrouw scheiden omdat een man haar slaat (fysiek geweld tegen vrouwen is verboden - hierover straks meer); omdat hij niet voldoende geld aan haar spendeert; omdat hij haar seksueel niet bevredigt; omdat hij haar behandelt op een manier die zij met geduld niet meer kan verdragen; omdat ze denkt dat het in haar eigen belang is te scheiden; omdat hij in enig opzicht haar geloof hindert (dat is wel zéér ruim); omdat hij zelf handelingen stelt die in overtreding zijn van zijn geloof; omdat ze hem niet meer graag ziet, enz.  












In principe wordt het hoederecht voor kinderen onder de 7 jaar automatisch aan de vrouw toegekend.









Binnen het huwelijk, worden mannen er voor gewaarschuwd dat ze God moeten vrezen in de manier waarop ze hun vrouwen behandelen:
Jabir (radhiallaho anho) meldde dat de Profeet (sallallaho alaihi wasallam) ook de volgende instructies gaf gedurende zijn preek tijdens zijn Afscheids Bedevaart. "Vrees God met betrekking tot de vrouwen; vermits jullie hen gehuwd hebben met het vertrouwen van God." (Mishtat)

De Profeet heeft hier met andere woorden gezegd dat vrouwen door God beschermd worden tegen wat hun mannen hen zouden kunnen misdoen, op om het even welk vlak. Dat is de allerhoogste bescherming die een vrouw in de Islam kan genieten: het is de bescherming door God zelf. Zo de mannen voor verkeerd gedrag tegenover hun vrouw al niet gestraft worden in het huidig leven, zal dit dus zeker gebeuren op Oordeelsdag in het hiernamaals.


De Profeet drong er overigens meermaals op aan dat mannen hun vrouwen zorgzaam en attent moesten behandelen:
Abu Hurayra verhaalt dat de Boodschapper van God zei: "De meest volmaakte gelovige onder de gelovigen is hij die zich best gedraagt en vriendelijkst is tegenover zijn vrouw." (Abu Dawud)

De Koran legt mannen ook op mogelijke tekortkomingen van hun vrouwen te verdragen:





"Als jullie een afkeer van haar hebben, dan zijn jullie misschien wel afkerig van iets waar God veel goeds in gelegd heeft." (Koran 4:19)











Maar verdragen alleen is niet voldoende: mannen krijgen de opdracht vriendelijk om te gaan met hun vrouw:
"...spreek tot hen op een vriendelijke manier..."(Koran 4:5)

Linda zou moeten weten dat dit helemaal niet klopt. De waarheid is dat een vrouw volgens de islamitische wetgeving NOOIT zelfstandig een huwelijk kan afsluiten ook niet als ze 80 is. Een huwelijk wordt ALTIJD afgesloten tussen TWEE MANNEN. Dit zegt de islamitische wet. Dit betekent niet dat er geen landen zijn die dit niet toepassen. Men zegt dan dat zij een “gematigde vorm van de islamitische wet” volgen. Een gematigde vorm van de islamitische wet bestaat natuurlijk niet. Het zou juister zijn om te stellen dat zij van de islamitische wet afwijken.

Oriana Fallaci, een Italiaanse schrijfster en journaliste, was eens aanwezig bij een huwelijksceremonie in Pakistan. Buiten haar waren er geen vrouwen te zien. Na het sluiten van het huwelijk kusten de 2 mannen elkaar. Zij dacht dat zij op een homo-huwelijk was. Zijn ze nu zo progressief geworden in Pakistan? Vroeg ze zich af. Natuurlijk waren de twee mannen de bruidegom en de vader van de bruid.

Volgende Hadith van Malik (de grondlegger van één van de vier grote scholen van de Soennieten) illustreert dat het huwelijk altijd door een voogd (mannelijk familielid) afgesloten wordt: Boek 28, Nummer 28.2.5: “Yahya heeft mij verteld van Malik dat hij gehoord heeft dat Said ibn al-Musayyab had gezegd dat Umar ibn al-Khattab gezegd heeft, "Een vrouw wordt enkel gehuwd met toestemming van haar voogd, iemand van haar familie met een goed oordelings-vermogen, of door de Sultan.””

In de praktijk komt het erop neer dat een vrouw altijd toestemming nodig heeft van haar vader, haar oom (van vaderszijde), broer of zelfs haar zoon. De islamitische wet stelt zelfs dat een vrouw bij voorkeur door haar zoon uithuwelijkt wordt, eerder dan haar vader. Voorwaarde is natuurlijk dat de zoon meerderjarig is, dus de puberteit bereikt heeft.

Indien een vrouw wil trouwen en zij geen toestemming krijgt, dan kan ze naar de rechtbank stappen (die de Sultan, zeg maar het staatshoofd vertegenwoordigt) en dient zij de rechter te overtuigen dat niets tegen het huwelijk spreekt, bijvoorbeeld zijn financiële situatie, zijn afkomst of opleidingsniveau of status, ...

Indien een studente verliefd wordt op een medestudent, maar haar familie voert aan dat de jongen niet in staat is om haar te onderhouden, dan zal de rechtbank het huwelijk niet laten doorgaan.

Dit is wel eventjes iets anders dan stellen dat een vrouw zomaar haar man kan kiezen.

Volgende Hadith geeft een samenvatting: een weduwe of gescheiden vrouw moet ja zeggen vooraleer zij uitgehuwelijkt wordt, een (meerderjarige) maagd geeft een stilzwijgende toestemming. Dus als zij niets zegt, stemt zij toe. En is het dus achteraf aan haar om te bewijzen dat zij niet akkoord was, na eventueel door haar echtgenoot die zij niet wou, verkracht geworden te zijn. En neen, wij over-drijven niet. Het overkwam de acht-jarige Nojoud Mohammad Ali in Yemen begin 2008, dus niet in de Middeleeuwen.

De vermeldde Hadith gaat als volgt: Bukhari, Volume 7, Boek 62, Nummer 67:

Toelating geven door niets te zeggen is natuurlijk wel een heel zwakke juridische basis. De familie kan altijd  beweren dat zij niets gezegd heeft.

Zoals gezegd wordt het islamitische huwelijk altijd afgesloten door 2 mannen die het contract tekenen. Hoe zou een meisje van 14 over haar contract kunnen onderhandelen als ze bij de huwelijkssluiting niet eens aanwezig is en misschien niet eens weet wat het woord contract betekent? Zoals eerder door Linda aangegeven hebben vrouwen over het algemeen weinig ervaring met contracten omdat zij geen “zorgplicht” hebben.

Linda geeft ook de indruk dat alle islamitische vrouwen trouwen als zij al een eind in de twintig zijn en een universitair diploma op zak hebben. Zodat zij over de nodige maturiteit en ervaring beschikken om over een contract te onderhandelen.

Kan Linda ons eens vertellen hoe man en vrouw gelijk zijn op het gebied van seksualiteit als een man vier vrouwen heeft en elke vrouw dus eens om de 4 dagen aan de beurt komt? Tenzij de man natuurlijk over een uitzonderlijke potentie beschikt. Deze mannen bestaan echt! Als we volgende Hadith van Bukhari moeten geloven tenminste,

Weerom doet Linda gedeeltelijk juiste uitspraken die totaal uit hun context gerukt zijn om de Islam een moderne en praktische indruk te geven. De achtergrond van het coïtus interruptus verhaal heeft niets met gezinsplanning te maken. Het is nog maar eens een voorbeeld van hoe de vrouw in de Islam vernederd wordt. Het belicht één van de donkere maar verborgen kanten van de Islam.

Bukhari heeft 4 Hadith verzameld, namelijk deze, deze, deze en deze, waarin Mohammed afraadt (maar niet verbiedt) om coïtus interruptus te doen. We citeren even Bukhari Volume 8, Boek 77, Nummer 600: “Abu Said Al-Khudri heeft overgeleverd: Dat terwijl hij bij de Profeet zat een man van de Ansar kwam en zei, "O Allah's Apostel! We hadden slavinnen gekregen van de krijgsgevangenen en wij houden van onze bezittingen, hoe denk je over coitus interruptus?" Allah's Apostel zei, "Doen jullie dat echt? Het is beter voor jullie om dit niet te doen, aangezien er geen ziel is waarvan Allah beslist heeft dat die er zou komen, en die komt er.”"

Inderdaad, Mohammed wist dat zijn mannen vrouwelijke gevangenen verkrachtten en heeft dit niet verboden. “Deze praktijk stemde overeen met de culturele gewoonten van die tijd”, zeggen degenen die als taak hebben de Islam goed te praten. Het was een motiverende factor voor de jihad-strijders en in die zin belangrijk voor Mohammed in zijn voortdurende oorlogen.

Van een vredesapostel met zijn “baanbrekend” werk en “uitzonderlijk respect voor vrouwen” zou je verwachten dat hij deze onterende praktijk zou afgeschaft hebben. Integendeel, hij heeft hem voor eeuwig als toelaatbaar vastgelegd. De vrouwen in kwestie waren dan ook geen moslima’s maar vrouwen van ongelovigen. Het geeft aan hoeveel waarde de ongelovige vrouwen in de Islam hebben.

Het verhaal in bovenvermelde Hadith komt erop neer dat de mannen van Mohammed coïtus interruptus wilden toepassen omdat zij de slavinnen niet zwanger wilden maken. Het was namelijk zo dat een zwangere slavin niet mocht verkocht worden en zij dus geen “liquide” marktwaarde meer had. Met familieplanning had dit dus niets te maken. Maar dezelfde redenering zal je op islamitische websites telkens opnieuw tegenkomen.

Het verkrachtten van slavinnen staat ook in de Koran en wel in volgend vers:
4.24. “En (verboden zijn) getrouwde vrouwen, met uitzondering van haar, die gij bezit. Dit is een gebod van Allah voor u. Degenen, die daar buiten vallen, zijn u toegestaan; dat gij zoekt door middel van wat gij bezit haar behoorlijk te huwen en geen overspel te plegen. En geeft haar een huwelijksgift, tegenover de voordelen, die gij van haar hebt, dit is verplicht; er zal na het vaststellen daarvan geen zonde op u rusten in alles wat gij onderling overeenkomt. Voorzeker, Allah is Alwetend, Alwijs.”

Met “de getrouwde vrouwen die gij bezit” worden slavinnen bedoeld, die dus vrij ter beschikking staan van hun eigenaar voor seksueel genot. Het omgekeerde geldt niet voor vrouwen, die moeten van hun mannelijke slaven wel de nodige afstand houden. In de vorige paragraaf stelde Linda dat het hebben van „seksuele satisfactie“ zowel voor de man als voor de vrouw gegarandeerd moet zijn. Hoe kan dit als een man 4 vrouwen heeft en dan nog een onbeperkt aantal slavinnen die ter zijner beschikking staan en dit duidelijk voor de vrouw niet geldt?

De wetten op echtscheiding in de Islam zijn een duidelijk voorbeeld van de ongelijkheid van man en vrouw. Zonder op details in te gaan stelt de islamitische wet dat een man zonder meer kan scheiden door 3 keer “ik scheid je” te zeggen. Het huwelijk is dan afgelopen. Hij dient wel eventuele provisies in het huwelijkscontract te respecteren, bvb het betalen van een bepaalde som, een soort ontslag-vergoeding. De man hoeft geen reden te hebben of op te geven. Een vrouw kan enkel scheiden voor de rechtbank en dient een goed dossier voor te leggen. Het feit dat Linda hier de redenen opsomt waarvoor een vrouw kan scheiden geeft duidelijk aan dat een vrouw wel degelijk een reden moet hebben. Hetgeen voor de man niet geldt.

Geen reden tot echtscheiding zijn:

Wel reden tot echtscheiding zijn:

Dit is nog positief uitgedrukt. Linda wil niet zeggen dat kinderen vanaf een bepaalde leeftijd (verschillend voor jongens en meisjes) naar de vader gaan. Zij speculeert er vermoedelijk op dat de lezer enkel zal onthouden dat de vrouw in principe het hoede-recht heeft en “onder de 7 jaar” zal vergeten.

En wanneer mevrouw het “lef” heeft om te hertrouwen dan verliest ze automatisch het hoederecht. Dat vertelt Linda er niet bij natuurlijk.








Wie is deze nobele onbekende autoriteit “Mishtat”?

Heel mooi, Linda. Je moedigt de mensen blijkbaar aan om atheïst te worden. De dame in de link heeft namelijk niet veel kunnen genieten van de bescherming van God. Haar godsvrezende man is nogal creatief omgesprongen is met de opdracht haar te slaan die Allah in de Koran in vers 4.34 gegeven heeft. Dat hij in het hiernamaals zal gestraft worden, daar had zij toen hij haar voor het ziekenhuis dumpte weinig aan. Hoe ver is je islamitische theorie toch van de praktijk verwijderd!




Mooie Hadith! Voorwaarde is natuurlijk dat de vrouw haar man gehoorzaamt, anders, ...



Er wordt dikwijls gezegd dat de Koran in een patriarchale maatschappij terechtgekomen is en daardoor een foutieve interpretatie van de positie van de vrouw als gevolg had. Nu richt de Koran zich voor een belangrijk deel aan mannen en dit heeft Allah zelf gedaan, niet “de patriarchale maatschappij”.

De uitspraak van Linda samen met het Koranvers zijn daarvan een mooie illustratie. Als mannen en vrouwen gelijk zijn en de Koran geen patriarchaal boek is, waarom staat er geen vers in de Koran dat stelt dat vrouwen geduldig moeten zijn bij het verdragen van de slechte kanten van hun man? Waarom wordt nog maar eens de term “terkortkomingen” met “vrouw” verbonden en niet met “man”?

Linda zegt dat “de Koran legt mannen op om mogelijke tekortkomingen van hun vrouwen te verdragen”. Dit is goed tot deze zelfde mannen het volgende vers gelezen hebben, namelijk vers ...

4.20. “En indien gij een vrouw in plaats van een andere wenst te nemen en gij hebt één harer een schat gegeven, neemt er niets van terug. Wilt gij het door laster en een klaarblijkelijk zondige manier nemen?”

... waarin mijnheer de optie krijgt om één van zijn vrouwen door een ander exemplaar te vervangen. En de kans dat deze „vervangechtgenote“ twintig jaar ouder is dan hijzelf is niet hoog in te schatten. Vers 4.20 is volgens ons dan ook één van de meest vernederende verzen die er in de Koran over de vrouw te lezen staan.

Einde deel 7